karanlığa karşı

diktatör metropollerin cadı kazanları
fokurduyorken içindeki kan ve gözyaşı ile
moral melodisi yar sesini bile
astılar telefon direklerine
telefon telleri ile

sıradan günlük haberler
gamsız birer silindir gibi ezip geçiyor
yüzümüzü açtırıp solduran duyguları
herhangi bir ve her şey üstüne düşünceleri

ne düşlere yaşama şansı veriyor
gözlerimize yapıştırılmış banknotlar
ne sevdaya düşenlere
paraizm’in çıkarcı göz oyma eylemleri

birilerinin ellerinde kara boya
okullarımızı boyuyorlar karaya
bulutlarımızı mavilerimizi
düşlerimizi sevinçlerimizi

hatta
evet hatta
aşklarımızı sevdalarımızı
boyuyorlar karaya

bir yanımız talan
bir yanımız zift karanlık
nasıl susarız aşkıcık
ay karanlık
sürükleniyoruz geceye

gir koluma sevgilim
bir koluma dostlar
çağdaş ideler
yürüyün
gür sesimiz bu geceyi deler

yücelbinici
1997