Karınca kolonileri, yağmacı ve istilacılara karşı ödüllerini koruyan kaleler gibilerdir. Bazı hayvanlar yuvaya dalabilmek için büyük pençeler evrimleştirmişlerdir. Bazıları ise, kendilerine direniş gösterilmeden koloni içinde dolaşabilmek için çok daha sinsice bir yol geliştirmiştir. Bu davranışa “myrmecophily” – yani “karınca aşkı” – denir, birçok böcek türü ve bitki karıncalar arasında yaşamak için çeşitli yollar geliştirmiştir ve bunların çoğu mutual (iki türün de faydasına olan” ilişkidir. Ancak bazı türler parazit (bir türün faydasının diğer türe zarar verdiği) ilişki içindedir.
“Karınca yuvası böcekleri” (Paussus) olarak adlandırılan bir böcek grubu parazit türlerden biridir. Karıncalar aralarında karmaşık türlerde mekanizmalarla iletişim kurar, çoğunlukla koku temelli, bazen de sese dayalı. Karınca yuvası böceklerinin, koloniye sızmak için karmaşık kimyasal işaretlerle ev sahibi karıncaları taklit edebildikleri zaten biliniyordu. Ancak yeni araştırmalar gösterdi ki bir kere kaleye girdikten sonra, üç farklı karınca rütbesinin – işçi, asker, kraliçe – sesini taklit ederek bütün hayatlarını yuvada geçirebiliyorlar. Hatta yakalanmadan karıncaları avlayıp onlarla besleniyorlar.
PLOS ONE’da yayınlanan, böceklerin karıncaların seslerini taklit etmesinin keşfiyle ilgili yeni bir yazıda, yazarlar; “yeryüzü ekosisteminde baskın olabilmek için karıncalar, süperorganizma olarak davranmalarına yarayan hayli incelikli bir iletişim sistemi kullanıyor” şeklinde durumu açıklıyor. “Paussus türü, kraliçe gibi davranarak ve kraliçe ile iletişim kurarak, karıncaların maskeli balolarına sızanlara gösterdikleri saldırgan davranışlara maruz kalmadan, kuluçkadaki karıncaları ve yetişkinleri avlayabiliyor.”
Karıncalar tarafından kabul görmek için onların seslerinin taklit edildiği ilk kez görülmüyor. Maculinea rebeli kelebeğinin tırtılları, kraliçenin sesini taklit ederek ev sahiplerinin kendilerinin soylu olduğunu düşünmelerini sağlıyor ve karıncalar koza dönemine kadar tırtılları besliyor. Ancak son böcek türündeki davranışın mekanizması ilk kez görülüyor ve şu ana kadar görülmüş karınca parazitleri arasındaki en gelişmiş mekanizma.
Böcekler, arka bacaklarında bulunan çıkıntılardaki kazıma uçlarını birbirine sürterek farklı karınca sınıflarının sesini taklit edebilmek için gerekli dalga boylarında ve frekanslarda sesler üretebiliyor. Son çalışmalarda, araştırmacıların bulduklarına göre bu çeşitli sesler kolonideki tüm karıncalar tarafından kabul görüyor.
Yazarlar; “ Çalışmalar gösterdi ki Paussus favieri sadece karıncaların sürtünme seslerini taklit etmiyor aynı zamanda üç farklı karınca soyunun dillerini de “konuşabiliyor” ve bunların içinde karıncaların hareketlerini yönetmeye yarayan kraliçenin dili de var.” Şeklinde durumu anlatıyorlar. “Karınca kolonileri içinde yaşamak için özelleşmiş parazitlerin sayısına bakarak, sese bağlı taklit yeteneğinin birkaç kere çeşitli filogenetik (ya da evrimsel) aşamadan geçtiğinden şüpheleniyoruz.”
Böcekler bir şekilde karıncalar tarafından fark edilirlerse ne oluyor? IFLScience sitesine makaleyi sunan Adnrea Di Giulio bu soruyu “Yani, karıncalar gerçekten saldırganlar ve eğer böceklerin sağlıksız ya da tamamen kimyasal veya sese bağlı taklitçiler olduklarını fark ederlerse anında öldürüp onlardan besleniyorlar.” şeklinde yanıtlıyor.
Kaynak: “Üç farklı dil konuşarak karıncaları taklit eden parazit böcek.”
http://www.evrimselantropoloji.org/uc-farkli-dil-konusarak-karincalari-taklit-eden-parazit-bocek/