umudunu tüketmiş kurak topraklardan düştüm toz yollara
dağları ovaları geçtim dörtnala yetişmek için gün batımına
fırtınaya boraya tufana serdim kurak yüzü çatlak bin yılları
ak dumanlı dağ başımı al usulca koy sıcak bahar göğsüne
erisin karlarım şefkatle bakan gözlerinin suskun kollarında
kır zamanın ayaklarını dursun şairin şiire kavuşma ayininde
ben akayım gecenin içinden aşk ile gönenmiş kanatlarına
sen aç gün kanatlarını süzül ak yamaçlarıma kaygısızca
bırak sonra tüketsin ömrümüzü topallayan gelecek zaman
her görüşte kalplerimizde yankılanan sabırsız davullarıyla

yücel binici