mehtap da bizim içindir yakamoz da
deniz olsam kıyım
kara olsam sahilimsin
hüznüm de sendendir mutluluğum da

hiç gülmesem de
hep gül mevsimindeyim
ne zaman aşk deseler
yüzüm güneşi sen sanan ayçiçeğidir

zirveyi kucaklayan akşam kızılı
kaç dize ile vedalaşabilir şimdi
umudu ölüme dönüştüren
balıkçının sevdasından
ve kaç balık
ölümle oynaştığı halde her gün
ömrünü yaşayabilir oltanın ucunda

riski ve yükü olmayan aşk yoktur
sustukça yosunlanır ağzında
o büyülü sözcük
sevenin kendine ihanetidir korku

bir tek buğday tanesi gibi
usulca düşmeyi bilmelisin
nadaslanmış göğsüme
bilmelisin
zemheride bire bin vermiş başak olmayı

yücelbinici