mehtap da bizim içindir yakamoz da

deniz olsam kıyım

kara olsam sahilimsin

hüznüm de sendendir mutluluğum da

hiç gülmesem de

hep gül mevsimindeyim

ne zaman aşk deseler

yüzüm güneşi sen sanan ayçiçeğidir

zirveyi kucaklayan akşam kızılı

kaç dize ile vedalaşabilir şimdi

umudu ölüme dönüştüren

balıkçının sevdasından

ve kaç balık

ölümle oynaştığı halde her gün

ömrünü yaşayabilir oltanın ucunda

riski ve yükü olmayan aşk yoktur

sustukça yosunlanır ağzında

o büyülü sözcük

sevenin kendine ihanetidir korku

bir tek buğday tanesi gibi

usulca düşmeyi bilmelisin

nadaslanmış göğsüme

bilmelisin

zemheride bire bin vermiş başak olmayı

yücelbinici